Clunie Castle

Zaledwie pięć niewielkich fragmentów starego muru jest dziś jedyną pozostałością królewskiego zamku Clunie. Wybudowany został on na mierzącym 90 na 40 metrów szczycie dość wysokiego wzgórza, położonego nad brzegiem jeziora Clunie. Sam zamek, który najprawdopodobniej był dość dużym budynkiem ulokowany został w południowej części tego wzniesienia. Obecnie nie ma jednak żadnej możliwości ustalenia jego rzeczywistego wyglądu. Zachowane fragmenty zdają się być jednak pozostałością istniejącego w tej części wzgórza i broniącego głównej drogi prowadzącej (od południowej strony) na jego szczyt, budynku bramnego. W latach 70-tych XX wieku na zachodniej krawędzi szczytu widoczne wciąż były, przykryte darnią, fundamenty kurtynowego muru. Po roku 1975 zostały one jednak zniszczone wskutek prowadzonych tutaj wykopalisk. W kilku innych miejscach wzgórza widać charakterystyczne wzniesienia i dołki, które mogą stanowić pozostałość kolejnych budynków zamkowych. Dodatkową ochronę zamku stanowiły przekopane wokół całego wzgórza kolejne linie tarasów. Możliwe, że najniższy i najszerszy z nich, położony od północnej strony nie pełnił jednak funkcji obronnych, a był wykorzystywany jako ogród lub sad.

Historia zamku Clunie

Pierwsza wzmianka o Clunie w Stormont pochodzi z roku 849. Wedle tych przekazów istniejący w tym miejscu zamek miał pełnić rolę letniej rezydencji dla pierwszego króla Szkotów – Kenneth’a MacAlpin’a (zm. 858). Wydaje się całkiem prawdopodobnym, że był to typowy gródek stożkowaty.
W późniejszym okresie, w jego miejscu powstał kolejny, tym razem już kamienny zamek wybudowany dla króla Malcolma III Canmore (ok. 1031 – 1093). Ten z kolei, miał przede wszystkim służyć jako myśliwski dwór, wykorzystywany przez monarchę podczas polowań w bogatych w łowną zwierzynę pobliskich lasów Clunie. Kolejna źródłowa wzmianka o królewskiej warowni w Clunie pochodzi z roku 1141. W roku 1296, podczas I-szej z Wojen o Szkocką Niepodległość (1296 – 1328) stacjonował w niej także król Anglii – Edward I (1239 – 1307). W roku 1377 funkcję zarządcy Clunie, w imieniu króla Roberta II (1316 – 1390) pełnił z kolei sir John Ross.
Na przełomie XV i XVI wieku zamek został częściowo rozebrany, a pozyskany w ten sposób materiał wykorzystany do budowy obronno – mieszkalnej wieży, ulokowanej na pobliskiej wyspie na jeziorze Clunie. W roku 1513 George Brown, biskup Dunkeld (ok. 1438 – 1515, budowniczy wspomnianego nowego zamku) zatrudnił na okres jednego roku czterech robotników do oczyszczenia wzgórza także z pozostałych tam ruin oryginalnej twierdzy. Od tej pory jedyną jej pozostałością są niewielkie fragmenty murów budynku bramnego.