Posso Tower

Dwa niewielkie fragmenty muru są dzisiaj jedyną pozostałością po XVI-wiecznym zamku Posso. Jego główny budynek, niewielka mieszkalno – obronna, położona na planie prostokąta o wymiarach 9.3 na 7.4 metrów i murach dochodzących do około 1.3 metra szerokości, została umieszczona w północno – zachodnim rogu dziedzińca. Ten, oryginalnie otoczony masywnym murem został z kolei ulokowany na dość nietypowym planie litery „L” i posiadał wymiary 23.2 na 20.7 metrów.
Do dnia dzisiejszego z wieży zachował się jedynie fragment jej zachodniej ściany, wznoszący się na poziom pierwszego piętra.
W niewielkiej odległości od niej, w kierunku południowym, można dostrzec także zarys kolejnego budynku. Przykryte w całości darnią fundamenty wskazują, że był on położony na planie prostokąta o wymiarach 10 metrów (w linii północ – południe) na 7.3 (w kierunku wschód – zachód). Kolejny, jednopiętrowy budynek znajdował się także na wschód od głównej wieży. Wybudowany na planie prostokąta posiadał wymiary 20 (w kierunku północ – południe) na 6.7 metrów (wschód – zachód) oraz mury o szerokości ok. 0.8 metra. Dodatkowo, do centralnej części jego zachodniej ściany, przylegało niewielkie skrzydło, najprawdopodobniej wieżyczka schodowa. Z budynku tego, do dnia dzisiejszego zachował się jedynie fragment jego południowej ściany.
Na południe od całego kompleksu, w kierunku niewielkiego strumyka Tower Burn znajdowały się ponadto sad i zamkowe ogrody. Ulokowane one zostały na 5 tarasach o łącznej długości około 29 metrów i szerokości wahającej się od około 14 do 3 metrów. Pośrodku najwyżej położonego tarasu widnieją ślady prostokątnego ogrodzenia o wymiarach 4.5 na 2.7 metrów. Z kolei na południowym krańcu najszerszego z tarasów zachowały się fragmenty wewnętrznej platformy o wymiarach 4.2 na 3.9 metrów otoczonej niewielkim szańcem.
Zamykający całość rów posiadała około 2.4 metrów szerokości i maksymalnie 1.2 metra głębokości. Wydaje się, że cała ta konstrukcja pełniła rolę ozdobnego stawu, zasilanego niegdyś wodą z pobliskiego strumyka.

 
Historia Posso Tower

Najstarszą częścią kompleksu była najprawdopodobniej sama wieża. Datę jej powstania określa się na pierwszą połowę XVI wieku. Otaczające je budynki zostały jednak wybudowane w krótkim odstępie czasu.
Posiadłość należała do rodziny Bairds of Posso.
Pierwszy znany przedstawiciel rodu – Thomas Baird w roku 1296 pełnił funkcję szeryfa miasta Peebles. Utraconą w wyniku I-szej Wojny o Szkocką Niepodległość (1296 – 1328) rodziną posiadłość sir Thomas odzyskał po złożeniu przysięgi wierności królowi Anglii – Edwardowi I (ur. 1239 – zm. 1307). Syn Thomasa, także Thomas otrzymał potwierdzenie do praw Posso z rąk króla Szkocji Roberta III (ok. 1337 – 1406).
Kolejny z rodu – sir Gilbert Baird of Posso (1475 – 1513) zginął podczas bitwy pod Flodden, dnia 9 września 1513 roku.
W roku 1544 połowa posiadłości Posso przeszła, na podstawie kontraktu małżeńskiego pomiędzy Elizabeth Baird i sir Michael’em Naesmyth, w ręce rodu Naesmyths (Naesmith). Z czasem cała ziemia wraz z zamkiem znalazła się w ich posiadaniu.
Michael Naesmith of Posso walczył u boku królowej Marii Stuart (ur. 1542 – zm. 1587) pod Langside dnia 13 maja 1568 roku. Po przegranej bitwie został on skazany na banicję, a posiadłość Posso została przejęta przez Jamesa Stewarta (ok. 1531 – 1570), 1-ego hrabiego Moray i Regenta Szkocji. Wkrótce jednak pozwolono mu powrócić do kraju oraz zwrócono rodzinną posiadłość.
W roku 1588, dwóch wnuków sir Michaela – John i Michael zostało zabitych w Edynburgu w wyniku poważnego konfliktu z rodem Scotts of Tushielaw. Spór ten, obfitujący w podobne tragiczne epizody toczył się przez wiele następnych lat.
Sir Thomas Naesmith pełnił funkcję Królewskiego Sokolnika na dworze króla Jamesa VI (1566 – 1625). Tą samą funkcję pełnił jego syn James, względem króla Charlesa I (1600 – 1649).
Zamek Posso został zniszczony w roku 1775 i niedługo później zastąpiony przez pobliski Posso House.
Rodzina Naesmith mieszka obecnie w Wiltshire w Anglii.