Pitheavlis Castle

Położony na stromym wzniesieniu Pitheavlis Castle został wybudowany pod koniec XVI wieku.
Główny, prostokątny blok zamku oryginalnie mieścił trzy piętra. Dodatkowe pomieszczenie mieszkalne mogło być także ulokowane na poddaszu. Tradycyjnie na parterze budynku znajdowała się spiżarnia. Z kolei, na pierwszym piętrze ulokowany był główny hall, podczas gdy kolejne piętro zajmował prywatny apartament lorda i jego rodziny. Wejście do budynku prowadziło z poziomu dziedzińca, poprzez przystającą do południowego rogu głównego bloku, kwadratową w planie, wieżyczkę schodową. Na jej dwóch, górnych rogach zostały osadzone, przykryte stożkowatymi daszkami, okrągłe bartyzany. Każda z nich posiada po dwa niewielkie okienka. Oryginalnie pod nimi znajdowały się także paszczowe otwory strzelnicze. Kolejna ambrazura osłaniała także główne wejście. W późniejszym okresie wszystkie te obronne otwory zostały jednak szczelnie zamurowane. Dodatkowa, okrągła klatka schodowa łącząca poszczególne piętra głównego bloku znajduje się w centralnej części jego północno – zachodniej ściany. Jednopiętrowe skrzydło mieszkalne, przystające do zachodniego rogu głównego bloku, zostało dobudowane w XVII wieku. W XIX wieku obszerne pomieszczenia oryginalnego zamku zostały podzielone na mieszkania. W pierwszej połowie XX wieku, cały budynek został dodatkowo otynkowany.

Historia Pitheavlis Castle

Posiadłość Pitheavlis oryginalnie należała do rodu Rosses of Craigie. W roku 1586 jej ówczesny właściciel John Ross of Craigie sprzedał „ziemie i dwór Pitheavlis” Robertowi Stewart’owi. On też najprawdopodobniej był budowniczym zamku. W roku 1636 kolejnymi właścicielami Pitheavlis został ród Oliphants of Bachiltron. Następnie, w drugiej połowie XVII wieku przeszedł on także w ręce rodziny Murrays. Pod koniec XIX wieku zamek był częściowo wykorzystywany przez okolicznych farmerów. Według wizytujących go wówczas słynnych szkockich architektów Davida MacGibbon’a (ur. 1831 – zm. 1902) i Thomas’a Ross’a (1839 – 1930) budynek „nie wydawał się być dobrze utrzymany”. Na samym początku XX wieku został on jednak wykupiony i wyremontowany przez sir Roberta Usher’a (1860 – 1933), 2-ego Baroneta Usher, z uwagi na działalność w branży alkoholowej zwanego też „Królem Whisky”. Pozostał on jego właścicielem do roku 1920. Następnie Pitheavlis przeszedł na własność miasta Perth. Obecnie znajduje się on w rękach prywatnych.