Belmont Castle

Oryginalny zamek Belmont, znany aż do roku 1775 pod nazwą Kirkhall stanowiła niewielkich rozmiarów mieszkalno – obronna wieża. Ta wybudowana w XV wieku budowla mieściła przynajmniej trzy piętra zwieńczone poddaszem. Możliwe, że wokół niego poprowadzony był także obronny chodnik. W roku 1752 wieża została znacznie przebudowana. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie fragmenty jej dwóch dolnych pięter wraz z sklepieniami, niewielki odcinek łączących ich niegdyś spiralnych schodów oraz kilka osadzonych w oryginalnych murach półek ściennych. Zewnętrzne elementy starej wieży są obecnie przykryte tynkiem, lecz w jej północnej ścianie na wysokości pierwszego piętra (obecnej tzw. wieży zegarowej) wciąż jest widoczna okrągła ambrazura. Zamek został przebudowany do obecnej formy w XIX wieku.

 
Historia zamku Belmont

Wybudowana w XV wieku wieża Kirkhall stanowiła własność biskupów Dunkeld. Posiadłość ta została między innymi wspomniana w kronikach biskupstwa w roku 1501. W kolejnych latach została ona sprzedana rodowi Nairns of Dunsinane. W XVII wieku jej kolejnym właścicielem został słynny prawnik sir George Mackenzie of Rosehaugh (ur. 1636 – zm. 1691, znany też jako „Krwawy Mackenzie”). W roku 1752 jego potomek sir James Stuart Mackenzie (ok. 1719 – 1800) za kwotę 10 tysięcy funtów znacznie przebudował oryginalną wieżę. Trzy lata później zmienił też nazwę całej posiadłości na Belmont Castle. W roku 1749 sir James poślubił lady Elizabeth Campbell (ok. 1722 – 1799), córkę Johna Campbella, 2-ego księcia Argyll (1678 – 1743). Z uwagi, że para ta nie doczekała się potomstwa sir James w swoim testamencie wszystkie posiadłości, wliczając w to oczywiście Belmont Castle zapisał bratankowi sir James’owi Stuart – Wortley – Mackenzie (1747 – 1818). Posiadłość pozostała w rękach rodu Stuart – Wortley – Mackenzie, baronów, a następnie hrabiów Wharncliffe do roku 1887. Wówczas, Edward Montagu – Stuart – Wortley – Mackenzie (1827 – 1899), 1-szy hrabia Wharncliffe sprzedał ją sir Henry’emu Campbell – Bannermann (1836 – 1908), przyszłemu premierowi Wielkiej Brytanii (w latach 1905 – 1908). Po jego śmierci Belmont został kupiony przez zamożnego handlarza jutą z Dundee sir Jamesa Cairda (1837 – 1916). Dwa lata po śmierci sir Jamesa jego rodzina przekazała posiadłość organizacji zdrowia publicznego Dundee Corporation. W wynajętym następnie przez Szkocki Kościół zamku utworzono dom opieki dla mężczyzn. Jego uroczystego otwarcia dokonała w roku 1931 królowa Elizabeth Bowes – Lyon (1900 – 2002, Królowa – Matka). Królowa powróciła do Belmont na „złoty jubileusz” domu opieki w roku 1981. Podczas tej wizyty na przeciwko frontowych drzwi zamku zasadziła drzewko dzikiej jabłoni. W roku 2006 dom opieki Belmont Castle obchodził 75-lecie swojego istnienia. Działając nieprzerwanie do tej pory jest też najdłużej istniejącym domem opieki zarządzanym przez, podlegającej Szkockiemu Kościołowi, organizację CrossReach.

Zgodnie z lokalną legendą w okolicy Belmont Castle istniał niegdyś fort zbudowany przez króla Mackbetha (zm. 1057). Ozdobny piktyjski głaz, zwany „Kamieniem Mackbeth’a” znajduje się przy zachodnim wejściu do posiadłości.