Castle Kennedy

Castle Kennedy, wysoka i masywna wieża mieszkalno – obronna została wybudowana na początku XVII wieku. Jej oryginalny budynek został ulokowany na bardzo nietypowym planie litery „Y”. Istnieją jednak przesłanki, że według pierwotnych założeń miał on finalnie przyjąć formę litery „X”. Plany te, z nieznanych przyczyn nie zostały jednak zrealizowane.
Centralny blok wieży Kennedy położony został na planie prostokąta o wymiarach 11.4 na 9.1 metrów. Mieścił on cztery główne piętra, zwieńczone mieszkalnym poddaszem. Do jego wschodnich narożników przylegają dwie, kwadratowe w planie, pięciokondygnacyjne wieże mieszkalne. Długość ich zewnętrznych ścian wynosi około 6.6 metrów. Pomiędzy nimi i centralnym blokiem zostały osadzone kolejne, aż 6-cio piętrowe wieżyczki. Jedna z nich, położona od strony południowo – zachodniej mieściła spiralne schody, łączące wszystkie poziomy budynku.
Jedyne wejście do wieży zostało umieszczone w parterowej części wschodniej ściany centralnego bloku. Od niego, poprzez cały budynek, aż do ściany zachodniej został poprowadzony wąski, przykryty kolebkowym sklepieniem pasaż. Z niego też można było się dostać zarówno do wspomnianej wcześniej wieżyczki schodowej, jak i wszystkich pozostałych parterowych pomieszczeń. Te, podobnie jak pasaż oryginalnie posiadały kolebkowe sklepienia. Podobnie sklepione było pomieszczenie na pierwszym piętrze wieżyczki północno – wschodniej. Niestety stropy te w większości nie zachowały się do dnia dzisiejszego.
Pomieszczenia ulokowane w parterowej części wieży pełniły zapewne funkcje stricte gospodarcze. Co ciekawe jednak, żadne z nich nie posiadało kominka. Tym samym, zamkowa kuchnia musiała być ulokowana na którymś z górnych pięter lub co bardziej prawdopodobne w jakimś zewnętrznym budynku.
Z kolei obszerne, pojedyncze komnaty centralnego bloku przeznaczone były zapewne do użytku publicznego. Tym samym jedno z nich służyło jako główny hall. W bocznych wieżyczkach mieściły się natomiast liczne prywatne komnaty i sypialnie lairda, jego najbliższej rodziny i służby.
Wszystkie okna budynku są relatywnie duże i często też ciekawie ozdobione (szczególnie w górnych partiach). Wskazuje to, że właściciel Castle Kennedy ponad cechy typowo obronne przekładał zarówno komfort jak i elementy reprezentacyjne. Pomimo też w dolnych partiach murów wieży można dostrzec kilka zarówno okrągłych, typowo pistoletowych ambrazur, jak i nieco większych paszczowych.
Na początku XVIII wieku, od północnej i zachodniej strony oryginalnej wieży wybudowano dwa, dwupiętrowe budynki gospodarczo – mieszkalne z siodłowymi dachami. Brak jest za to jakichkolwiek śladów dawnego dziedzińca i typowego dla tego rodzaju budynków obronnego muru.
Położony od południowej strony wieży, otoczony wysokim murem ogród został założony na początku XVIII wieku.

Historia Castle Kennedy

 
 
Posiadłość Lochinch stanowiła własność rodu Kennedy od roku 1482, kiedy to sir John, 2-gi Lord Kennedy (ur. ok 1454 – zm. 1508/1509) został mianowany zarządcą „dworu wraz jeziorem Loch Inch”. Fortalicja ta znajdowała się na jednej z wysp tego jeziora, zwanej Inch Crindil i została porzucona najprawdopodobniej w XVI wieku.
Jej miejsce zajęła warownia wybudowana na kolejnej, znajdującej się na samym środku jeziora wyspie.
Określony w królewskim statucie z roku 1605 jako „novum castrum of Inche”, czyli „nowy zamek Inch” został już dwa lata później, w roku 1607 całkowicie zburzony. W jego miejscu, z inicjatywy sir Johna Kennedy, 5-ego hrabiego Cassillis (1575 – 1615) powstała obecna masywna wieża. Architektem i głównym wykonawcą tej budowli, z wynagrodzeniem w wysokości 577 funtów, 18 szylingów i 4 pensów szkockich został John Anderson.
Z czasem poziom w Loch Inch znacznie się obniżył, co w dalszej kolejności spowodowało też jego rozdzielenie na dwa niezależne jeziora: White Loch (czyli „Białe jezioro”) i Black Loch („Czarne jezioro”). Jednocześnie położona niegdyś na samym środku oryginalnego jeziora zamkowa wyspa zmieniła się w długi przesmyk.
Około roku 1650 cała posiadłość Lochinch przeszła na własność rodu Hamiltons of Bargany. Następnie, w roku 1674 została ona, wraz z zamkiem Kennedy wykupiona przez sir Jamesa Dalrymple, 1-ego wicehrabiego Stair (1619 – 1695). Sir James był wybitnym prawnikiem, autorem wielu naukowych publikacji i twórcą podstaw szkockiego prawa. W latach 1671 – 1678 oraz 1688 pełnił też funkcję przewodniczącego Sądu Najwyższego. Zmarł w Edynburgu w roku 1695 (dnia 29 listopada).
Jego syn – John Dalrymple, 2-gi wicehrabia Stair (1648 – 1707) odegrał kluczową rolę w przygotowaniu postanowień Traktatu Unii pomiędzy Anglią i Szkocją. Równie aktywnie działał w kwestii obsadzenia na tronie brytyjskim Williama II (1650 – 1702). W nagrodę za swoją lojalną postawę ten sam monarcha w roku 1689 powołał go na zaszczytne stanowisko Lorda Adwokata. Następnie, w roku 1691 wraz z James’em Johnstone’m (ok. 1655 – 1737) pełnił też funkcję Sekretarza Stanu w Szkocji. W roku 1692, jako prominentny przedstawiciel hanowerskiego rządu został publicznie oskarżony o odpowiedzialność za tragiczne wydarzenia, tzw. Masakry w Glencoe z dnia 13 lutego (więcej informacji na ten temat można znaleźć przy opisie zamku Achallader). Dzięki osobistemu wstawiennictwu króla sir James uniknął jednak surowszej kary, niż „pozbawienia go funkcji Sekretarza Stanu”. W roku 1700 powrócił do „wielkiej polityki”  jako członek Rady Królewskiej w Szkocji. W roku 1703 królowa Anna (1665 – 1714) mianowała go 1-szy hrabią Stair. W latach 1702 i 1706 pełnił także funkcję Komisarza do Spraw Unii z Anglią. Sir James Dalrymple zmarł dnia 8 stycznia 1707 roku. Parę miesięcy później, dnia 1 maja 1707 roku przygotowywany w dużej części przez niego Traktat Unii angielsko – szkockiej, będący jednocześnie aktem założycielskim Wielkiej Brytanii, nabrał mocy prawnej.
Jego najstarszy syn i główny spadkobierca sir John Dalrymple, 2-gi hrabia Stair (1673 – 1747) był wybitnym wojskowym i dyplomatą. Po tragicznym wypadku, podczas którego nieumyślnie zastrzelił swojego starszego brata Jamesa (1670 – 1682) John został wysłany do Holandii, gdzie studiował na uniwersytecie w Leiden. W roku 1688 jako ochotnik wziął udział w Wojnie Dziewięcioletniej (1688 – 1697). Następnie brał też udział w Wojnie o sukcesję hiszpańską (1701 – 1714), Wojnie o sukcesję austriacką (1740 – 1748) czy (po stronie rządowej) w obydwu powstaniach jakobickich (1715, 1745-1746). W trakcie wieloletniej służby sir John osiągnął praktycznie wszystkie możliwe szczeble kariery wojskowej. Ostatecznie dnia 20 marca 1742 roku został mianowany Marszałkiem Polowym. W latach 1715 – 1720 pełnił też funkcję ambasadora Wielkiej Brytanii w Francji. Godna wspomnienia jest także jego misja poselska do polskiego króla Augusta II Mocnego (1670 – 1733) w latach 1709 – 1710. Pomimo licznych obowiązków sir John znalazł także czas, by w latach 30-tych XVIII wieku założyć piękne ogrody w Castle Kennedy. Wydaje się, że tworząc je wzorował się zwłaszcza na ogrodach z Wersalu, które miał okazję dokładnie poznać podczas pełnienia swojej misji dyplomatycznej w Francji.
W tym czasie jego ulubiona rezydencja w regionie Galloway – wieża Kennedy pozostawała już stanie kompletnej ruiny. Została ona prawie całkowicie zniszczona podczas pożaru w roku 1716. Lakoniczną relację z tego wydarzenia można znaleźć w liście z dnia 3 września 1716, jaki hrabina – wdowa Elizabeth Dundas (zm. 1731, Lady Elizabeth była żoną sir Johna, 1-ego hrabiego Stair) wysłała do Londynu, do osobistego agenta jej syna sir Johna, 2-ego hrabiego. Czytamy w nim między innymi, że: „Ostatniej soboty (tj. 29 sierpnia) spłonął zamek Kennedy. Nie posiadam jednak szczegółowej wiedzy na temat tego wydarzenia. Wiadome jest jedynie, że służąca przed pójściem spać zapaliła ogień w kominku w salonie. Pożar wybuchł w środku nocy, przy czym jego gwałtowność nie pozwoliła uratować zbyt wiele z zamkowego wyposażenia. Służba zdołała wynieść z pożogi jedynie portret mojego syna oraz dwa inne obrazy. Wiem, że będzie on wielce zatroskany, bo Castle Kennedy był jego ulubionym domem w tej okolicy. Musimy się jednak wszyscy poddać opatrzności Boga i wierzyć, że wszystkie jego czyny są sprawiedliwe i słuszne. Pragnę wtedy byś przekazał mojemu synowi ten list i czekał na jego rozkazy.”
Pomimo początkowych planów odbudowy zniszczonej rezydencji, żadne prace nie zostały jednak podjęte. Główną siedzibą 2-ego hrabiego Stair w regionie Galloway stał się wówczas dwór w Culthorn.
Jeszcze przez kilka lat po śmierci sir Johna w roku 1747 (dnia 9 maja) założone przez niego w Lochinch ogrody były pieczołowicie pielęgnowane. Następnie także one zostały całkowicie zapomniane.
Do dawnego blasku przywrócono je dopiero w drugiej połowie XIX wieku. W tym samym czasie, dokładnie na przełomie lat 1864 – 1967, z inicjatywy sir Johna Hamilton – Dalrymple, 10-ego hrabiego Stair (1819 – 1903), w odległości około 800 metrów od starej wieży, został wybudowany nowy zamek Lochinch. Do dnia dzisiejszego pozostaje on też główną siedzibą rodu hrabiów Stair.

Ogrody Castle Kennedy, wraz z ruinami oryginalnej wieży są udostępniane (odpłatnie) do zwiedzania, od początku kwietnia do końca września, w godzinach od 10 do 17.

Więcej informacji można znaleźć na oficjalnej stronie ogrodów: www.castlekennedygardens.co.uk