Corston Tower

Z tej ulokowanej nad samym brzegiem rzeki Eden, niewielkiej XVI-wiecznej wieży obronno – mieszkalnej do dnia dzisiejszego przetrwała faktycznie jedynie jej ściana wschodnia.
Corston została wybudowana na planie prostokąta o wymiarach 7.9 na 6.4 metrów, przy grubości ścian dochodzących do 1 metra. Zachowana prawie w całości ściana wschodnia wznosi się na wysokość około 10 metrów.
Wieża posiadała trzy piętra, przy czym dodatkowe pomieszczenie mieszkalne mieściło się także na poddaszu. Wejście do budynku prowadziło z poziomu dziedzińca poprzez okrągłą wieżyczkę schodową, umieszczoną na południowo – zachodnim rogu głównego budynku. Niestety ta część nie zachowała się do chwili obecnej.
Położona na parterze Corston komnata z kolebkowym sklepieniem służyła zapewne jako spiżarnia. Nie posiadała ona okien, a jedyny otwór w jej ścianach stanowiła faktycznie ambrazura osadzona w dolnej części ściany południowej.
Solidne belki stropowe dwóch górnych pięter, zachowane jeszcze pod koniec XIX wieku, wykonane były z czarnego dębu. Komnata na pierwszym piętrze wieży tradycyjnie służyła jako hall. Powyżej niego znajdował się prywatny pokój i jednocześnie sypialnia lorda. W fragmentarycznie zachowanym północno – wschodnim rogu tego pomieszczenia wciąż można dostrzec pozostałości garderoby.
Na szczycie wspomnianej wcześniej wieżyczki schodowej umieszczona była niewielka, kwadratowa w rzucie bartyzana strażnicza, tzw. cap-house. Dwuspadowy dach głównego budynku przykryty był ponadto ciężkimi dachówkami łupkowymi.
Od zachodniej strony do wieży przylegały też nieliczne budynki gospodarcze. Jednym z nich był parterowy budynek mieszczący kuchnię. Z kolei od południowo – wschodniej strony oryginalnie znajdował się także mierzący około pół hektara ogród. Dodatkowo, w odległości około 18 metrów na północny – wschód od wieży, jeszcze w latach 60-tych minionego stulecia widoczne były fragmenty dawnego gołębnika. Podczas inspekcji przez pracowników rządowej agencji Ordnance Survey w roku 1956 jego zachowane fragmenty mierzyły 3 na 1.5 metra (odpowiednio ściany wschodnia i północna) przy szerokości muru około 0.4 metra. Po roku 1967 zostały one jednak całkowicie rozebrane.

Historia Corston Tower

Posiadłość Corston od XV wieku należała do rodu Ramsays of Carnock. W roku 1483, sir John Ramsay of Corston został mianowany przez króla James’a III (ur. 1451 – zm. 1488) lordem Bothwell wraz z prawem własności do całej bogatej baronii Bothwell. Nadanie to zostało także potwierdzone aktem parlamentu z tego samego roku. Ramsay, wspomniane zaszczyty zdołał utrzymać jedynie do roku 1488. Wówczas, wobec odmowy złożenia przysięgi wierności nowemu władcy James’owi IV (1473 – 1513) zostały mu one odebrane i następnie przekazane sir Patrick’owi Hepburn of Dunsyre, 2-mu lordowi Hailes (od 17 października 1488 noszącego także tytuł 1-ego hrabiego Bothwell). Posiadłość Corston pozostała jednak w rękach rodziny Ramsay, aż do roku 1699. Kolejnymi jej właścicielami został ród Colquhouns.
Większa część wieży, z wyjątkiem oczywiście ściany wschodniej, zawaliła się około roku 1887. Niedługo po tym wydarzeniu posiadłość została wykupiona przez sir John’a Crichton – Stuart’a, 3-ego markiza Bute (1847 – 1900). Zachowane fragmenty zostały też jego staraniem odpowiednio zabezpieczone.