Langwell Castle

Nikłe fragment murów, bezładnie rozrzucony gruz i wciąż wyraźna linia fosy są już niestety jedynymi pozostałościami XV-wiecznego zamku Langwell.
Jego główna budowla, potężna wieża mieszkalno – obronna ulokowana była na planie prostokąta o wymiarach 21.3 na 13.1 metrów. Jeszcze w roku 1911, podczas wizytacji tego zamku przez członków Królewskiej Komisji do spraw Starożytnych i Historycznych Zabytków Szkocji (RCAHMS), najlepiej zachowany, północny odcinek muru tej wieży posiadał około 3 metrów wysokości i 1.7 metrów szerokości (obecnie mierzy on około 0.5 metra). Jeszcze wcześniejsze badania ruin Langwell, przeprowadzone przez pastora z Banff, Charlesa Cordinera (1746 – 1794) około roku 1788 wykazały, że wieżę tą otaczał ponadto masywny mur kurtynowy. Na jego dwóch narożnikach ulokowane były także dwie kolejne, sporych rozmiarów wieże.
Langwell Castle został ulokowany na bardzo wysokim wzniesieniu, osłoniętym dodatkowo od strony południowej i wschodniej potokami Berriedale Water i Langwell Water. Tym samym, jedynie od stron północnej i zachodniej zamkowy kompleks wymagał dodatkowej ochrony. Tą zapewniała, szeroka na około 11.5 metrów i głęboka do 4 metrów, sucha fosa. Jedyny dostęp do wnętrza zamku był natomiast możliwy dzięki poprowadzonej przez północno – zachodni narożnik tej fosy, szerokiej na około 2.8 metrów, grobli. Nie można wykluczyć, że ta ostatnia, tuż pod samymi murami zamku, ustępowała miejsce zwodzonemu mostowi.

Langwell Castle został najprawdopodobniej wybudowany przez Johna Bega, trzeciego syna sir Williama de Moravia, 5-ego hrabiego Sutherland (zm. 1370). Dalsze losy zamku pozostają nam niestety nieznane.
W XVIII wieku, w niewielkiej odległości od ruin Langwell wybudowany został ciekawy dwór Langwell House. W roku 1788 został on wykupiony przez rodzinę Sinclairs. Po nich, w roku 1813 przejęli go Hornes. Wreszcie, od roku 1860, stanowi on własność rodziny Cavendish – Bentick.