Bandon Tower

XVI-wieczna wieża Bandon ulokowana jest na wschodnim zboczu wzgórza East Lomond.
Jej główny, prostokątny w planie budynek oryginalnie mierzył 9.4 na 6.7 metrów. Szerokość jego ścian dochodziła natomiast do 1.1 metra.
Na parterze wieży mieściła się kuchnia wraz z spiżarnią. Pomieszczenie to było też najprawdopodobniej przykryte kolebkowym sklepieniem. W centrum, nieistniejącej już niestety ściany wschodniej znajdowało się sporych rozmiarów palenisko. Na prawo od niego, w południowo – wschodnim narożniku budynku osadzone były też spiralne schody, zapewniające komunikację pomiędzy wszystkimi piętrami.
Tradycyjnie, na pierwszym piętrze ulokowany był hall, główna i najbardziej reprezentacyjna komnata wieży. W centrum jedynej zachowanej do współczesnych czasów ściany północnej znajduje się kominek z łukowatym nadprożem. Najprawdopodobniej w XX wieku jego przewód został jednak szczelnie zamurowany. Na prawo od kominka (w kierunku wschodnim) ulokowane jest ponadto główne wejście do budynku. Z kolei na lewo od niego (w kierunku zachodnim) można dostrzec jedną z półek ściennych. Ponad kominkiem zostało dodatkowo osadzone niewielkie okienko. Obecnie także ono jest jednak szczelnie zamurowane.
Na kolejnych dwóch piętrach mieściły się prywatne komnaty lairda i jego najbliższej rodziny. Kominek komnaty z drugiego piętra, podobnie jak to miało miejsce w przypadku hallu został umieszczony w ścianie północnej.
Dodatkowe pomieszczenie mieszkalne, przeznaczone zapewne do użytku służby znajdowało się także na poddaszu.
U szczytu zachowanej ściany północnej wciąż można ponadto dostrzec rząd masywnych konsol. Świadczy to, że wieża posiadała kamienny, wysunięty poza lico głównego muru, parapet. Ten, jednocześnie stanowił osłonę chodnika straży.
Na wykonanej pod koniec XIX wieku rycinie przedstawiającej zrujnowaną już wieżę Bandon, można także dostrzec pozostałości oryginalnych, schodkowych szczytów.
W XVII wieku, do jej północno – zachodniego narożnika dodano okrągłą wieżyczkę. W jej ścianie, również na odcinku północno – zachodnim osadzona jest szczelinowe okienko. Wydaje się, że wieżyczka ta stanowi jedyną pozostałość po otaczającym niegdyś oryginalną wieżę obronnym murze.
Większa część budynku została rozebrana lub zawalił się na początku XX wieku. Pozyskany z niej kamień został następnie użyty do budowy pobliskiej farmy.

Historia Bandon Tower

 
 
Najwcześniejsza wzmianka o posiadłości Bandon pochodzi z drugiej połowy XI wieku, kiedy to niewymieniony z imienia rycerz (najprawdopodobniej normańskiego pochodzenia) otrzymał ją od Lorda Dundee, jako nagrodę za lojalną służbę podczas normańskiego podboju Brytanii (w latach 1066 – 1071).
Przynajmniej od roku 1498 Bandon stanowiła własność rodu Balfour of Bandon. Wydaje się przy tym, że pierwsza w tym miejscu warownia powstała jeszcze przed tą datą. Jej budowniczym miał być Alan Balfour of Bandon.
Kolejna wieża, której niewielka część zachowała się do współczesnych czasów została z kolei wybudowana przez Davida Balfour of Bandon.
Przez pewien czas, najprawdopodobniej w pierwszej połowie XVI wieku Bandon stanowiła też własność rodu Beaton. Następnie, na przełomie lat 1580 i 1630 trafiła w ręce młodszej linii rodu Balfour – Balfour of Balbirnie.
Dalsze losy wieży pozostają niestety nieznane. Została ona ostatecznie opuszczona na przełomie XVIII i XIX wieku.