Barr Castle

Barr Castle jest dość typową szkocką wieżą mieszkalno – obronną.
Budynek został ulokowany na planie prostokąta o wymiarach 10.7 na 7.8 metrów. Jego wysokość do poziomu poprowadzonego wokół całego szczytu chodnika obronnego wynosi około 12 metrów.
Oryginalne wejście do wieży znajdowało się na poziomie pierwszego piętra ściany zachodniej. W trakcie przebudowy Barr w XVI wieku zostało ono jednak przeniesione na parter. Jego ciekawy, trójkątny fronton jest też ozdobiony inicjałami: „IW” i „MH”. Odnoszą się one do osób Johna (Ian’a) Wallace’a i Margaret Hamilton, ówczesnych właścicieli zamku.
Nowe wejście prowadziło wprost do wąskiego i dość krótkiego pasażu. Z niego następnie można było się dostać zarówno do ulokowanych na parterze dwóch pomieszczeń gospodarczych, jak i poprzez osadzone w jej północno – zachodnim narożniku spiralne schody, do wszystkich kolejnych pięter wieży.
Ulokowane od północnej strony, parterowe pomieszczenie pełniło funkcję kuchni. W jej północno – wschodniej części znajduje się pokaźne palenisko z łukowatym nadprożem. Posiada ono 3.3 metrów szerokości i 1.4 metra głębokości. Poprzez jego tylną ścianę zostały dodatkowo poprowadzone dwa niewielkie otwory. Podczas gdy jeden z nich służył jako zlew, to drugim dostarczano do kuchni z zewnątrz świeżą wodę. Kolejne pomieszczenie, położone od południowej strony pełniło zapewne rolę spiżarni. Wyposażone jest ono w dwa szczelinowe okienka skierowane w stronę południową i wschodnią. W przypadku zagrożenia mogły one jednak równie dobrze służyć jako ambrazury.
Ulokowany na pierwszym piętrze budynku hall posiada wymiary 7.3 na 5.1 metrów. Komnatę tą oświetlają cztery okna osadzone w każdej ze ścian budynku. Sporych rozmiarów kominek o szerokości 2.4 metrów został z kolei umieszczony w ścianie zachodniej. W północno – wschodnim narożniku hallu mieści się także zakamarek o wymiarach 2.1 na 1.1 metrów. Z uwagi, że jest on wyposażony w dwa niewielkie otwory wentylacyjne, mógł on pełnić rolę niewielkiej sypialni. Hall posiada ponadto zlew oraz dwie półki ścienne, osadzone w ścianach wschodniej i zachodniej. W południowo – zachodnim narożniku wieży, w grubości muru znajduje się druga klatka schodowa. Łączyła ona hall z położonymi nad nim kolejnymi dwoma kondygnacjami wieży.
Drugie piętro oryginalnie mieściło dwa, rozdzielone drewnianą ścianką prywatne pomieszczenia. Komnata „północna” posiadała dwa okna, skierowane w stronę północną i wschodnią. Jej niewielki kominek został umieszczony w centralnej części ściany północnej. Z kolei w grubości ściany zachodniej znajdowała się niewielka garderoba z szczelinowym, skierowanym w stronę zachodnią okienkiem. Komnata położona od południowej strony podobnie posiada dwa okienka, skierowane w stronę wschodnią i zachodnią oraz kominek osadzony w ścianie południowej. Jej wąska garderoba została umieszczona w południowo – wschodnim narożniku. Także ona została wyposażona w szczelinowe, skierowane w stronę wschodnią okienko. Obydwa pomieszczenia posiadają także niewielkie półki ścienne.
Trzecie piętro wieży podobnie było przedzielone wewnętrzną ścianką. Komnata „północna” posiada tylko jedno, skierowane w stronę wschodnią okno. Jej kominek został osadzony w pobliżu północno – wschodniego rogu komnaty. Dodatkowym jej wyposażeniem były dwie półki ścienne. Ulokowane one zostały w ścianach wschodniej i zachodniej. Komnata „południowa” jest dla odmiany wyposażona w dwa okna, skierowane w stronę wschodnią i zachodnią oraz kominek osadzony w ścianie południowej. Tuż obok niego, w południowo – wschodnim narożniku mieści się kolejna garderoba. Dostęp dziennego światła zapewniało jej szczelinowe okienko skierowane w stronę wschodnią. Jedyna półka ścienna umieszczona jest w pobliżu okna wschodniego.
Dodatkowe pomieszczenia mieszkalne, przeznaczone najprawdopodobniej do użytku służby były ulokowane na poddaszu. Ten, otoczony jest wspomnianym wyżej chodnikiem obronnym oraz kamiennym parapetem z okrągłymi, narożnymi bartyzanami. Parapet został wsparty na wysuniętych nieco poza lico głównego muru podłużnych konsolach.
Wieżę oryginalnie otaczał także obronny mur. W centralnej części jego północnego odcinka została umieszczona główna, łukowata brama wjazdowa. Pod koniec XIX wieku, w północno – zachodniej części dziedzińca wciąż można było także zauważyć pozostałości kolejnego, najprawdopodobniej gospodarczego budynku.

Historia Barr Castle

Zamek został wybudowany przez rodzinę Glen. John Glen, 2-gi z Barr wraz z synami Williamem i Alexandrem lojalnie wspierał sprawę królowej Marii Stuart (ur. 1542 – 1587). W roku 1568, po klęsce jej wojsk w bitwie pod Langside (13 maja) John dostał się do niewoli. Następnie został uwięziony w Spynie Palace. Konfiskacie podległy także wszystkie jego posiadłości, włączając w to Barr. Odzyskał je dopiero dzięki ustaleniom pokojowego Traktatu z Perth z roku 1573. W roku 1629, po śmierci Alexandra Glen’a cała posiadłość przeszła na własność rodu Hamiltons of Ferguslie. Margaret Hamilton, najstarsza córka Allana Hamilton of Farguslie poślubiła Johna Wallace’a, drugiego syna Williama Wallace’a of Elderslie. Zgodnie z ustaleniami kontraktu małżeńskiego John przyjął nazwisko oraz herb rodu Hamilton. Dnia 9 lipca 1647 decyzją Strażnika Wielkiej Pieczęci Szkocji – John Wallace został także uznany założycielem rodu Hamiltons of Barr. Jego wnuk – Alexander Hamilton of Barr urodził się w roku 1670. W roku 1695 jego nazwisko figurowało w spisie podatkowym w rejonie Lochwinnoch. W następnym roku Alexander został mianowany Comissioner’em of Supply (urzędnikiem podatkowym na szczeblu lokalnym. Urząd ten funkcjonawał w Szkocji na przełomie lata 1667 – 1930) na rejon Renfrewshire. Alexander Hamilton of Barr zmarł w roku 1747. Jego wnuk John Hamilton sprzedał posiadłość Barr wraz z zamkiem dla rodziny MacDowall.
Zamek pozostał w użyciu do końca XVIII wieku.
W roku 2011 na własność przejął go Fergus MacDowall of Garthland, Naczelnik klanu MacDowall. Od tego momentu Barr pełni też rolę głównej siedziby klanu.

Lokalna legenda głosi, że gdy w zamku, w jednym z górnych pokoi zmarła Jabez Hamilton, to próby zniesienia jej umieszczonego już w trumnie ciała, przez wąskie spiralne schody, okazały się być faktycznie niewykonalne.