Knockamillie Castle

Jedyną pozostałością XVI-wiecznego Knockamillie Castle jest dzisiaj faktycznie fragment południowej ściany jego głównej wieży. W zachowanym odcinku muru (o wysokości około 4 metrów i 2 metrów szerokości) wciąż można jednak dostrzec prostokątne okienko oraz liczne stopnie z dawnej klatki schodowej. Kolejne okienko znajduje się także w fragmencie ściany zachodniej.
Obecnie, z uwagi na bardzo duży stopień zniszczenia nie jest jednak możliwe ustalenie oryginalnego wyglądu tej warowni. Z pewnością jednak posiadała ona główną wieżę oraz otoczony masywnym murem dziedziniec wewnętrzny. Całkowita jej powierzchnia mogła zajmować około 16 metrów kwadratowych. Niewielkie pozostałości fundamentów kurtynowego muru zachowały się także na północnym i zachodnim odcinku zamkowego kompleksu. Niestety są one obecnie całkowicie przykryte darnią.

Ziemie półwyspu Cowal oryginalnie należały do rodu Lamont. Od momentu jednak, gdy na jego niewielkiej części osiedlili się także Campbell’owie, w tej dotychczas względnie spokojnej prowincji z miejsca wybuchły niezliczone spory. Z tego okresu pochodzi między innymi ciekawa płyta nagrobna z cmentarza w Kilmun. Wyryta na niej inskrypcja głosi: „ Ja, Wielki Lamont całego Cowal daję Ci – Czarny Baronie z Lochawe (czyli Campbell’owi) kamienny grób, w którym w nieszczęściu możesz pochować swojego syna”.
Nawet kiedy w roku 1544 sir Matthew Stewart, 4-ty hrabia Lennox (ur. 1516 – zm. 1571) zdołał wyprzeć Campbell’ów z półwyspu, to już w roku 1563 byli na nim z powrotem. Wreszcie w roku 1646, w odwecie za najazd na ich ziemie dokonali oni bezprzykładnej rzezi Lamont’ów. Podczas tak zwanej „Masakry w Dunoon” z rąk Campbell’ów zginęło ponad 200 członków klanu Lamont, wliczając w to kobiety i dzieci. Kolejnych 36 Lamont’ów powieszono na jednym drzewie w Dunoon, innych 35 pogrzebano zaś żywcem. Zniszczono wówczas także ich dwa zamki: Toward i Ascog. Nie jest jednak wykluczone, że podobny los spotkał wówczas i trzecią należącą do Lamont’ów warownię: położony na wysokim wzgórzu nad zatoką Clyde zamek Knockamillie.
Spora jego część była podobno wciąż dość dobrze zachowana w roku 1835. Parę lat później, w roku 1864 zredukowaną ją jednak do obecnej formy.

Ruiny można zwiedzać o każdej rozsądnej porze.