Myres Castle

Otoczony pięknymi ogrodami XVI-wieczny zamek Myres w swej pierwotnej formie stanowił niewielką, trzypiętrową wieżę mieszkalno – obronną. Wybudowana została ona na planie prostokąta o wymiarach 9.7 na 7.3 metrów i posiadała dwie okrągłe wieżyczki ulokowane na przeciwległych rogach.
Południowe skrzydło, po dobudowaniu którego zamek przyjął swoją obecną formę powstało jednak nieznacznie później.
Starsze, północne i nieco niższe skrzydło zostało też wówczas znacznie przebudowane, tracąc swój pierwotny charakter. Wiadomym jednak jest, że budynek ten, w swej dolnej części nie posiadał prawie żadnych otworów, tak okiennych jak i strzelniczych. Wraz z kolejną, bardziej zaawansowaną reorganizacją tego skrzydła, stracono jednak też możliwość ustalenia położenia jego oryginalnych drzwi wejściowych.
Nowsze, południowe skrzydło w swej parterowej części posiada dwie, wyposażone w kolebkowe sklepienia, obszerne pomieszczenia. Można przyjąć z całkiem dużą dozą prawdopodobieństwa, że pełniły one oryginalnie funkcję spiżarni i kuchni. W odróżnieniu od starszego skrzydła w ścianach tego bloku widoczne są liczne otwory strzelnicze (dwa od strony zachodniej, jedno w ścianie południowej i aż cztery w okrągłej wieżyczce). Dwa przejścia do skrzydła północnego znajdują się w północnym rogu budynku.
Komnata na pierwszym piętrze pełniła funkcję hallu. Posiadała ona trzy dość duże okna (dwa od strony zachodniej i jedno od strony północnej). Kominek położony jest z kolei w ścianie północnej. Latryna natomiast została ulokowana w południowo – wschodnim rogu komnaty.
Na pierwszym piętrze skrzydła północnego mieściła się sypialnia lorda. Wydaje się, że oryginalnie z tego poziomu mogły być poprowadzone schody do położonej poniżej piwnicy.
Niewielka wieżyczka widoczna na południowo – wschodnim rogu skrzydła południowego jest obecnie niedostępna. Podtrzymujący ją wspornik został dobudowany w XIX wieku.
Górne piętra zamku, mieszczące prywatne pokoje lorda i jego rodziny zostały znacznie przebudowane na początku XVII wieku. Pomieszczenia na poddaszu mogła z kolei zajmować służba.
Dodatkowo na szczycie południowo – zachodniej okrągłej wieżyczki, dzięki oparciu konsol wychodzących poza lico muru, osadzono kwadratową w rzucie bartyzanę, zwaną „wieżą strażniczą”. Ta, mieszcząca dwa niewielkie pokoje mieszkalne, wraz z położoną od północnej strony okrągłą i wąską wieżyczką schodową stanowi jedyną nieotynkowaną część zamku.
Na murach południowego skrzydła (na jego zachodniej fasadzie) wciąż doskonale widoczny jest panel herbowy rodziny Patterson, czyli trzy pelikany w gnieździe wraz z inicjałami S.P. oraz herb jego żony i inicjały E.M.
Z kolei na murze północno – zachodniej wieżyczki widnieje monogram wraz z datą 1616.

Zamek otoczony jest pięknym 17 hektarowym parkiem. Ogrodzony wysokim na 3 metry solidnym murem, najprawdopodobniej XVII – wieczny ogród, został zaprojektowany w tym samym stylu co ogrody watykańskie. Godny uwagi jest także staw, służący niegdyś w zimie do gry w curling oraz ciekawy wiktoriański budynek bramny.

Historia Myres Castle

Dzieje zamku Myres są ściśle związane z pobliskim królewskim pałacem Falkland. Oryginalnie Myres wchodziło w skład większej posiadłości należącej do hrabiów Fife. W roku 1371 posiadłość ta została na zasadzie kontraktu małżeńskiego (w roku 1361 z Margaret Graham, księżną Menteith (ur. 1334 – zm. 1380)) przekazana Robertowi Stewart, księciu Albany (1340 – 1420). W roku 1425 jego syn i następca Murdoch, 2-gi książę Albany (1362 – 1425, wraz z synami Walterem (1394/1410 – 1425) i Alaisdarem (1395/1410 – 1425)) został ścięty pod zarzutem zdrady. Wszystkie jego posiadłości zostały też przejęte przez Koronę. Niedługo później król James I (1394 – 1437) nadał ziemie South Ouarter of Auchtermuchty (wraz z Myres) Robertowi Coxwell. Był on młodym angielskim giermkiem służącym Jamesowi podczas jego uwięzienia w Anglii. Został on następnie mianowany także Strażnikiem Laski Marszałkowskiej, kostablem Dundee oraz Woźnym Parlamentu. Po jego śmierci, wdowa po Coxwellu, poślubiła Johna Scrymgeour’a (w roku 1660, członek tego rodu John Scrymgeour (zm. 1668) został pasowany 1-szym hrabią Dundee).
Budowniczym pierwszego zamku Myres, około roku 1530, był wnuk John’a Scrymgeour, noszący to samo imię John (zm. ok. 1563). Był on utalentowanym architektem, pełniącym wówczas funkcję Master of Works to the Scottish Crown (był m.in. głównym budowniczym królewskich zamków). W późniejszym okresie w Myres zatrzymała się także sama królowa Maria Stuart (1542 – 1587) podczs jednej ze swoich licznych podróży po kraju.
W roku 1611 zamek został przejęty i znacznie przebudowany przez ród Patterson. Kolejnymi jego właścicielami stali się członkowie rodu Moncrieffies of Reidie. Przejęta w roku 1828 przez rodzinę Bruce warownia została nie tylko kolejny raz przebudowana, ale i powiększona o kolejne, położone od wschodniej strony, skrzydła mieszkalne i budynki gospodarcze. Następnie w roku 1887 została się ona własnością Jamesa Ogilvie Fairlie (1848 – 1916), doradcy papieży Leona XIII (1810– 1903) i Piusa X (1835 – 1914). James był także bliskim współpracownikiem Johna Crichton – Stuart’a (1847 – 1900), 3-ego markiza Bute. Kiedy ten w roku 1887 wykupił posiadłość Falkland, odsprzedał on jej sporą część z zamkiem Myres właśnie James’owi Ogilvie – Fairlie.
Podczas II-ej Wojny Światowej (1939 – 1945) w Myres stacjonowało polskie wojsko.
Po śmierci Jamesa Ogilvie – Fairlie całą posiadłość przejął jego syn David.  W tym czasie zamek popadł też w ruinę.
Odrestaurowany został w latach 60-tych XX wieku przez kapitana Davida Ogilvy – Fairlie. Mieszkał on w zamku, aż do roku 1999, kiedy to zdecydował się go sprzedać państwu Jonathan – White. Dzięki im staraniom Myres został pięknie odnowiony.