Selkirk Castle

Selkirk Castle był królewskim zamkiem. Datę jego powstania określa się na pierwszą połowę XII wieku. Przyjmował on przy tym formę dużego gródka stożkowatego o łącznych wymiarach 72.5 na 56.3 metrów. Jego główny kopiec natomiast wznosił się na wysokość około 5 metrów oraz u swojego szczytu posiadał około 12 metrów średnicy. Kopiec ten był również bazą głównego budynku Selkirk Castle, czyli pierwotnie drewnianej wieży. Cały ten kompleks z trzech stron, a więc od północy, wschodu i zachodu, oprócz masywnej palisady, osłaniała również sucha fosa. Jej jedyny zachowany do współczesnych czasów – wschodni odcinek posiada około 1 metra głębokości i aż 12 metrów szerokości. Można jednak zaryzykować stwierdzenie, że jej oryginalna głębokość była znacznie większa. Od czwartej, południowej strony dostępu do Selkirk Castle broniło z kolei, bardzo strome zbocze wpadające wprost do jeziora Haining Loch.
Drugi z kopców zamku Selkirk, ulokowany w kierunku południowym od rzeczonej wieży, mieścił liczne, podobnie w większości drewniane budynki gospodarczo – mieszkalne. Oczywiście żaden z tych budynków, jak i otaczająca je masywna palisada nie przetrwał do współczesnych czasów.

Historia Selkirk Castle

 
Zamek Selkirk został wybudowany w pierwszej połowie XII wieku. Najstarsza zachowana wzmianka o nim pochodzi natomiast z aktu dotyczącego założenia opactwa Selkirk. Dokument ten datowany jest na rok około 1119. Wiadomym jest również, że w zamku tym gościło kilku szkockich monarchów, czyli William I Lew (William the Lion, ur. ok. 1143 – zm. 1214) oraz jego syn i wnuk, odpowiednio: Alexander II (1198 – 1249) i Alexander III (1241 – 1286).
Podczas I wojny o szkocką niepodległość (1296 – 1328) Selkirk został zajęty przez Anglików. W roku 1301 na rozkaz angielskiego króla Edwarda I (1239 – 1307) został on też gruntownie przebudowany. Do wykonania tego zadania, w lutym 1301 roku, wspomniany monarcha wyznaczył dwóch szkockich nobilów, a mianowicie sir Alexandra de Balliola of Cavers (zm. ok. 1310), w latach 1287 – 1294 Lorda Szambelana Szkocji oraz sir Roberta Hastingsa (Roberta de Hastangga), szeryfa miasta Roxburgh. Prace te zostały ukończone w przeciągu kilku miesięcy, we wrześniu 1301 roku. Wtedy też rzeczony Balliol of Cavers został mianowany zarządcą „fotrecy wybudowanej przez króla [Edwarda I]”. Wydaje się, że owa warownia w znakomitej większości była drewniano – ziemnym założeniem z nielicznymi murowanymi fragmentami. Jednocześnie część źródeł podaje, że dotychczasową, drewnianą wieżę zamku Selkirk zastąpiła jej w pełni murowana odpowiedniczka. Umocnienia autorstwa Balliola i Hastingsa nie okazały się jednak zbytnią przeszkodą dla Szkotów. Zdołali oni bowiem zdobyć „Pele of Selkirk” już następnego roku, tj. 1302. Po tym wydarzeniu de Balliol wypadł z łask Edwarda I. Anglielski król wybaczył mu dopiero w roku 1305. Ostatnia informacja o sir Alexandrze pochodzi natomiast z roku 1310. Rok później, tj. w 1311 roku, podczas inwazji kolejnego angielskiego monarchy – Edwarda II (1284 – 1327) na Szkocję, Selkirk, podobnie jak Cavers i Jedburgh ponownie znalazł się w rękach wroga na kilka, jeśli nie kilkanaście lat. Wiadomym jest, że z czasem został on odbity przez Szkotów i całkowicie zniszczony.
Z pewnością Selkirk Castle pozostawał już poza wszelkim użyciem w roku 1334. Z tego bowiem roku pochodzi dokument wymieniający wojenne zdobycze Edwarda III (1312 – 1377) podczas II-ej wojny o szkocką niepodległość (1332 – 1357). W przypadku Selkirk mamy więc jedynie wzmiankę o „mieście, hrabstwie i okolicy”, podczas gdy w miejscowościach Roxburgh, Peebles, Edinburgh oraz Dumfries, oprócz rzeczonych „miast i okolic” wyraźnie zaznacza się też informację o istniejących w nich zamkach.
Wiadomym ponadto jest, że zamek Selkirk został zastąpiony pobliską warownią o nazwie The Haining.

Relikty Selkirk Castle można zwiedzać (bezpłatnie) o każdej rozsądnej porze.