Wrae Tower

Wolno stojący, wysoki na około 8.8 metrów i szeroki na 3.7 metrów fragment muru jest już jedyną pozostałością po XVI-wiecznej, mieszkalno – obronnej Wrae Tower. Stanowi on fragment prostokątnej w planie wieżyczce schodowej. U szczytu jej północno – wschodniej elewacji, na wysokości około 7.6 metrów, wciąż można dostrzec niewielki odcinek konsol, wspierających niegdyś parapet.
Przyjmuje się, że osadzone w tym budynku spiralne schody prowadziły jedynie na poziom pierwszego piętra. Powyżej, na dwóch kolejnych kondygnacjach mieściły się prywatna komnata oraz najprawdopodobniej stróżówka.
Wygląd głównego bloku tej wieży nie jest nam znany. Można jednak dość bezpiecznie założyć, że nie różnił się on zbytnio od układu innych tego typu szkockich budynków obronnych. Na parterze, w przykrytym kolebkowym sklepieniem pomieszczeniu mieściła się zatem spiżarnia, magazyn bądź kuchnia. Na poziomie pierwszego piętra tradycyjnie ulokowany był hall, czyli najbardziej reprezentacyjna komnata wieży. Powyżej, na dwóch kolejnych kondygnacjach znajdowały się już prywatne komnaty mieszkalne.
Można również przyjąć, że cały zamkowy kompleks uzupełniały liczne budynki gospodarcze, względnie gospodarczo mieszkalne. Wśród nich można wymienić stajnię, piekarnię czy dodatkowe magazyny. Wszystkie one mogły być ponadto otoczone obronnym murem. Żaden z tych elementów nie przetrwał jednak do współczesnych czasów.

 
Wrae Tower została wybudowana przez rodzinę Tweeties (Tweedies) of Wrae w XVI wieku. Jej bardziej szczegółowa historia nie jest znana. Przyjmuje się jedynie, że pozostała w użyciu do około XVIII wieku.
Jeden z członków tego rodu, a mianowicie James Tweetie of Wrae, u boku swoich kuzynów: Johna Tweetie of Drumelzier, Thomasa Tweetie of Olivier Castle i Jamesa Tweetie of Kilbuchow  roku 1525, wziął udział w morderstwie sir Johna Fleminga, 2-ego lorda Fleming (ok. 1465 – 1524). Wydarzenie to zapoczątkowało długotrwały konflikt Tweeties z rodem Flemings. Jednym z jego bardziej znanych epizodów było wysadzenie w powietrze zamku Tinnis, przez syna zamordowanego lorda, a mianowicie sir Malcolma Fleminga (ok. 1494 – 1547), 3-ego Lorda Fleminga.